|
Znaki Służb |
Znak Służby:
Dziecku
Gospodarce
Kulturze
Nauce
Pamięci
Przyjaźni
Przyrodzie
Turystyce
Wspólnocie
Lokalnej
Zdrowiu
Idea znaków s łużb
Znaki służb
przygotowują do świadomego podjęcia stałej służby i uczą
pracy w zespole. Przez zdobywanie znaków służb wędrownik
poznaje dziedziny, w których ma możliwość
pełnić
służbę na
rzecz organizacji i społeczeństwa. Zdobywanie znaków
służb ma być szkołą
odpowiedzialności za siebie i zespół, pokazywać,
jak indywidualny wysiłek
składa się na efekty pracy zespołowej, ma wyzwalać
aktywność
społeczną
młodych ludzi, budować postawy
obywatelskie. Zdobywanie znaku jest podjęciem
służby na rzecz innych, swojego otoczenia, wspólnoty
lokalnej, regionu, kraju, społeczności międzynarodowej.
Zadania podejmowane przy zdobywaniu znaków służb przez
zespół wędrowniczy mają stworzyć
pole do indywidualnego rozwoju każdego
członka tego zespołu. Zadania, których podejmuje się
wędrownik w zespole zdobywającym znak służby, powinny
być
zapisywane jako zadania w indywidualnych próbach na
stopnie harcerskie.
Znak Służby
Dziecku
Harcerstwo jest
szko łą
życia - ścieżką, po której dziecko, a potem nastoletni
człowiek, dzięki pracy nad sobą, wstępuje stopniowo w
dorosłość. W harcerskiej tradycji
najbardziej naturalną
służbą zawsze była ta związana z młodszymi, z troską o
ich wychowanie. "Takie będą nasze Rzeczypospolite, jakie
młodzieży chowanie". Od tego, jak dzisiaj wychowujemy,
jakie wzorce i postawy przekazujemy młodym, zależy
przyszłość naszego kraju. Służba
dziecku to przede wszystkim troska o wychowanie młodego
pokolenia - patrzcie, jak wiele jest tu wciąż do
zrobienia! Służba dziecku to również zabieganie o tych
najmłodszych, którzy potrzebują pomocy. Dziecko jest
bezbronne, narażone na krzywdę, ból, brak miłości,
niezrozumienie i beztroskę dorosłych. Często poznaje
świat z perspektywy rozbitej rodziny, sierocej
samotności, długotrwałej choroby, kalectwa. Ile takich
dzieci żyje obok was, w waszej LOKALNEJ SPOŁECZNOŚCI - w
sąsiedztwie, na tej samej ulicy, na osiedlu? Obok tych
dzieci nie można przechodzić obojętnie.
Musimy dostrzegać ich problemy,
nawiązywać
z nimi bezpośredni
kontakt. Musimy znać prawa
dziecka, wiedzieć,
jak umiejętnie
i skutecznie można takim dzieciom pomagać.
Dziecko ma własne
poczucie godności, pragnienia, marzenia i...
zmartwienia. W miarę możliwości należy wspomagać
wychowanie najmłodszych,
umiejętnie dostrzegać oraz rozumieć
ich potrzeby i problemy. Skutecznie interweniować
tam, gdzie dziecku dzieje się
krzywda lub niezbędna jest pomoc - oto idea wędrowniczej
służby dziecku.
Znak S łużby
Gospodarce
Polska znajduje
si ę
w trakcie znacznych przemian ekonomicznych i
społecznych. Przyszłość naszego
kraju i społeczeństwa
zależy od tego, czy uda nam się stworzyć
zdrową,
opartą na zasadach rynkowych, silną gospodarkę.
Należałoby kształtować takie
postawy i umiejętności,
które w przyszłości każdemu z nas zapewnią SAMODZIELNOŚĆ
EKONOMICZNĄ - zaradność,
odpowiedzialność
za samego siebie, sztukę
właściwego gospodarowania. Jako harcerze starsi
powinniśmy próbować osiągać
indywidualnie pewien poziom
życiowej
niezależności, zacząć zarabiać
pieniądze
na swoje potrzeby. Samodzielność
ekonomiczna ma także
ogromne znaczenie dla drużyn, szczepów, hufców,
harcerskich komend. Musimy więc efektywnie rozwijać
gospodarkę
finansową i kwatermistrzowską w swoim środowisku
harcerskim. Oto idea wędrowniczej służby gospodarce:
dołożyć swoją
cegiełkę do tworzenia silnej polskiej gospodarki. Przez
upowszechnienie wiedzy ekonomicznej i rozwijanie
umiejętności efektywnego gospodarowania należy dążyć
do zmiany postaw społecznych,
oszczędności materiałów i energii, sprawnego
zarządzania, maksymalnego wykorzystania zasobów, samemu
przy tym osiągając samodzielność
ekonomiczną.
Znak S łużby
Kulturze
Kto chce
żyć
pełnią
życia, musi umieć czerpać
z wartości
niesionych przez kulturę. Człowiek, który to potrafi,
staje się silniejszy, bogatszy wewnętrznie. Kultura
tworzy fundament naszego ROZWOJU INTELEKTUALNEGO I
DUCHOWEGO. Obcowanie z nią pozwala wiedzieć
więcej,
patrzeć szerzej i czuć
głębiej.
Kultura, z którą mamy kontakt na co dzień, to nie tylko
wyprawa do muzeum, kina, opery lub teatru. To także
czytana książka i dbałość o czystość
swojego języka,
to kultura wzajemnych stosunków pomiędzy ludźmi. To
również kultura wyrażająca się w dbałości o estetykę
naszego, często tak bardzo zaniedbanego otoczenia. W
takim osobistym wymiarze każdy z nas może być
prawdziwym twórcą
kultury. Wszystkie społeczeństwa przez wieki budowały
swoje dziedzictwo kulturowe. Znajomość
naszej kultury narodowej - polskiej historii i tradycji,
dorobku przeszłych
pokoleń, dawnej i współczesnej sztuki, jest warunkiem
zachowania naszej narodowej tożsamości. Naród istnieje
tak długo jak istnieje jego kultura. Współczesna
cywilizacja ułatwia dostęp do kultury. Pozwala utrwalać
znajomość
własnej i
pomaga w poznaniu kultur innych narodów i społeczeństw.
Dlatego zawsze warto dzielić się
swym dorobkiem i wzajemnie czerpać
z posiadanego dziedzictwa, gdyż
poznanie osiągnięć kulturalnych
innych narodów pozwoli na lepsze zrozumienie otaczającego
nas świata. To jest idea tego znaku służby - przez
kontakt z kulturą przyczyniać się
do rozwoju intelektualnego i duchowego swoich
społeczności, będąc otwartym na dorobek innych kultur
codziennie budować ją
wokół siebie, utrwalać znajomość
kultury narodowej, uczestniczyć
w życiu
kulturalnym i artystycznym, wzbogacić
życie
innych ludzi, pomagać im w
estetycznym, pięknym
kształtowaniu swojego otoczenia, rozwijać
wrażliwość
na piękno.
Znak S łużby
Nauce
"Patrz szeroko,
i nawet kiedy wydaj ę
ci się, że patrzysz szeroko, wciąż patrz szerzej" -
mawiał Robert Baden-Powell. We współczesnym świecie
zachodzą szybkie zmiany. Są one skutkiem rozwoju naszej
cywilizacji. Zmiany w środowisku naturalnym, postęp
techniczny, przemiany ekonomiczne, społeczne, polityczne
i kulturowe dotyczą wszystkich mieszkańców Ziemi. Są
nieuniknione, wiążą się bowiem z każdą dziedziną życia
człowieka i społeczeństwa. Globalizacja gospodarki,
wyścig technologiczny, zmiany struktury społecznej,
ewolucja postaw i systemów wartości, nowe modele
zarządzania pogłębiają te procesy. Współczesna
cywilizacja musi sobie poradzić z
wieloma problemami: ekologicznym, energetycznym,
demograficznym, społecznymi
i gospodarczymi. Jesteśmy odpowiedzialni z przyszłość
naszej planety. To my stanowimy jej najcenniejszy zasób.
Od troski o nasz własny
ROZWÓJ INTELEKTUALNY, od naszej wiedzy, umiejętności i
wyobraźni zależeć będzie,
czy w gwałtownie zmieniającym się otoczeniu, wobec
wielości problemów, którym musimy sprostać,
odpowiemy na wyzwanie przyszłości.
Taka właśnie jest idea wędrowniczej służby nauce:
przygotować się
do tego wyzwania, rozwijać się
intelektualnie, pogłębiać swoją
wiedzę, budować wyobraźnię
ludzi, kreować twórcze postawy, dążyć
do poszukiwania rozwiązań
różnych problemów, z jakimi boryka się człowiek,
pobudzać zainteresowanie nauką
i nowinkami technicznymi, otwierać
innym oczy na problemy współczesnego
świata.
Znak S łużby
Pamięci
Od swojego
zarania ruch harcerski w Polsce, w sposób szczególny,
akcentowa ł
przywiązanie do narodowych dziejów tradycji, odnajdując
w bogatej, a zarazem dramatycznej często przeszłości,
wzorce do naśladowania i drogowskazy do wędrówki przez
życie. Historia - narodowa, skarbnica wiedzy o ludziach,
ich dokonaniach i ideach, o umiłowaniu Ojczyzny -
towarzyszyła kolejnym harcerskim pokoleniom. Skutecznie
uczyła, jak należy bronić wolności
i niepodległości w czasach wojen i jak budować
życie
naszego kraju i społeczeństwa w czasie pokoju. Potrzebę
rozumienia dziejów i wyciągania aktualnych wniosków
dostrzegamy, obserwując wydarzenia współcześnie
rozgrywające się na naszych oczach w Europie i na
świecie. Pamięć "historyczna" jest
niezbędna,
aby się przygotować do pełnego
i świadomego uczestnictwa w życiu społecznym. Musimy
zachować pamięć
o dziejach naszej rodziny, swojej LOKALNEJ SPOŁECZNOŚCI
i całego narodu. Każde ludzkie pokolenie staje się
dłużnikiem swoich przodków i właśnie
przez tych, którzy wstąpili
już w "czas przeszły" i stali się częścią historii -
także dłużnikiem jej samej. "Z książki można powyrywać
kartki, a groby zostają".
Na listopadowych cmentarzach też można uczyć
się
historii... O ileż łatwiej pojąć
wówczas prawdę
o "narodach, które tracą PAMIĘĆ - tracą ŻYCIE". Taka oto
jest idea tego znaku wędrowniczej służby - zachować
pamięć!
Znak Służby
Przyjaźni
Twórca
skautingu Robert Baden-Powell pozostawi ł
nam do wypełnienia ważne zadanie "Szukajcie
przyjaciół... Rozszerzajcie pokój i przyjaźń na
świecie". Polskie harcerstwo jest częścią światowego
skautingu. Właśnie przez skautowe braterstwo i wzajemne
poznanie chcemy szerzyć pokój na
świecie.
Stwarza to możliwość dzielenia się
narodów swoim dorobkiem. Poznanie innych kultur pozwoli
nam na twórcze i pokojowe współistnienie. Służba
przyjaźni to OTWARCIE NA ŚWIAT. Dzisiaj błyskawicznie
jesteśmy informowani o najważniejszych wydarzeniach w
różnych zakątkach naszej planety. Ziemia stała się
globalną wioską. Poznajemy więc naszych bliższych i
dalszych sąsiadów - i tych z państw graniczących z
Polską i pozostałych krajów europejskich oraz tych z
innych kontynentów. Poszerzajcie swoją wiedze o życiu
ich mieszkańców. Zaczerpnijcie z wartości niesionych
przez ich kulturę. Poznajcie ich historię i tradycje.
Odkryjcie smak przyjaźni - wzajemnego zrozumienia,
poszanowania odrębności, tolerancji, wzajemnego
czerpania z dorobku naszych społeczeństw. Przyjaźni
należy szukać także
blisko, wokoło siebie. Coraz mniej w nas życzliwości,
uśmiechu i bezinteresownej pomocy. W natłoku codziennych
zajęć brakuje czasu, by zrobić
coś, co
przyniesie innym ciepło i życzliwość.
Przyjaźń
wszystkim kojarzy się z poczuciem bycia potrzebnym,
świadomością, że jest ktoś, kto o nas myśli i pamięta.
Szukajcie przyjaciół! Oto idea tego znaku służby - przez
otwarcie się na świat - szerzyć
pokój, nieść
przyjaźń,
wzajemne zrozumienie i poznanie. Przez harcerstwo i
skauting - rozwijać przyjaźń
młodych ludzi i całych narodów. Nieść
innym radość
i ciepło.
Na tym właśnie polega służba przyjaźni.
Znak S łużby
Przyrodzie
Wspó łczesna
cywilizacja zrobiła już wiele, aby zdegradować
życie na
Ziemi. Każdego dnia zatruwamy i zaśmiecamy środowisko
naturalne. Każdego dnia giną kolejne gatunki fauny i
flory. Czy musimy żyć na betonowej
pustyni, wśród
kikutów wymarłego lasu, dymiących kominów, zatrutych
mórz, jezior i rzek? Przyroda to świat naszych harców.
Harcerz miłuje przyrodę i stara się ją poznać.
Wśród
przyrody przeżywamy harcerską przygodę. W naturze
szukamy równowagi ducha. Mamy świadomość,
że jesteśmy
jej cząstką. EKOLOGIA jest naszym sposobem na życie.
Ludzki brak wyobraźni, beztroska, bezmyślność,
nieświadomość
skutków swego działania
są winne tragedii środowiska naturalnego. Zacznijmy
chronić przyrodę
od zmiany naszych postaw i nawyków, od stosowania zasad
ekologii w codziennym życiu i harcerskim działaniu.
Zawsze i wszędzie, wykorzystując swoje możliwości,
brońmy przyrody, przeciwstawiając się jej niszczeniu.
Poszerzajmy swoją wiedzę, aby skutecznie to robić.
Pomóżmy
ratować Ziemię
- oto idea tego znaku wędrowniczej służby.
Znak S łużby
Turystyce
Harcerskie
życie jest
nieustanną wędrówką. Nasze wędrowanie to nie tylko
pokonywanie przestrzeni. To przede wszystkim OTWARCIE NA
ŚWIAT: ciekawość i umiejętność
szukania przygody. Chęć
dotarcia tam gdzie znajdziemy coś
interesującego i wartego poznania. Czegoś, co pogłębi
naszą wiedzę i wzbogaci nas wewnętrznie. Jest odkrywanie
nieznanych dotąd miejsc i spotkania nowych ludzi.
Wyruszajcie więc na szlak z otwartymi oczyma, a to, co
zobaczycie, wzbogaci ścieżkę waszego własnego rozwoju.
Aby móc w pełni korzystać z
poznania nowych krajów, społeczeństw
i kultur, należy harcerską wędrówkę zacząć
od swojego otoczenia - miejsca, w którym
żyjemy. Od
odkrycia wszystkich jego walorów - historii i tradycji,
kultury i dorobku przeszłych pokoleń, przyrody i piękna
krajobrazu, spotkania ludzi tam żyjących, poznania ich
spraw i problemów. Wędrówka jest okazją do wykazania się
harcerskimi umiejętnościami - znajomością zasad
obowiązujących na szlaku, samodzielnością, sprawnością
organizacyjną, wiedzą zaczerpniętą ze wszystkich technik
harcerskich. Wędrówka łączy, umacnia harcerskie bractwo,
jednoczy nas wobec zadania dotarcia do wspólnego celu.
Wędrówka to także odpoczynek. Niewiele rzeczy daje tyle
odprężenia, co kontakt z przyrodą. Dlatego musimy dbać,
by ciągle
mieć gdzie wędrować.
Jest to więc
także służba tym, tym którzy przyjdą po nas, tak, by i
oni mogli wyruszyć na swój szlak,
by mieli szansę
zobaczyć i poznać
nowe rzeczy. Taka jest idea tej służby
- przez turystykę i krajoznawstwo otworzyć
się na
świat, wędrować, poznawać
i odkrywać
to, co przynosi szlak i przecierać
nowe
ścieżki dla innych. Zachęcać do
takiego właśnie
sposobu spędzania czasu, pomóc zrozumieć
innym, co daje wędrówka.
Znak S łużby
Wspólnocie Lokalnej
Ka żdy
z nas ma swoje miejsce na ziemi - dom, ulice, osiedle,
miasto... Każdy jest też cząstką określonej wspólnoty -
rodziny, zastępu, drużyny, klasy, szkoły, mieszkańców
tego samego domu, ulicy, osiedla, gminy... Czy czujecie
się odpowiedzialni za swoje miejsce na Ziemi? Czy
czujecie się z nim związani? Co wiecie o życiu swojej
SPOŁECZNOŚCI LOKALNEJ? "Starajcie się zostawić
świat
trochę lepszym niż ten, któryście zastali..." - takie
zadanie postawił skautkom całego świata założyciel
skautingu Robert Baden-Powell. Jeśli na miarę swych
możliwości chcecie tego dokonać,
musicie być
blisko
życia swojej wspólnoty. Popatrzcie wokół siebie. Sami
najlepiej możecie dostrzec sprawy dla was i dla niej
najważniejsze. Stawiajcie pytania i szukajcie odpowiedzi
- co wspólnie możemy zrobić dla
swego miejsca na Ziemi? Dowiedzcie się,
jak zarządza się naszym osiedlem, wsią, gminą? Znajdźcie
sposób, w jaki młodzi ludzie w gminie, korzystają z
zasad demokracji, mogą skutecznie wpływać
na te ważne
sprawy. Taka jest idea znaku tej wędrowniczej służby:
próbować ulepszać
świat,
zaczynając od siebie, własnego otoczenia, miejsca
zamieszkania i społeczności lokalnej. Trzeba starać
się poznać
jej życie,
nauczyć się
odpowiedzialności za swoją wspólnotę, być
rzecznikiem jej ważnych
spraw, podając na jej rzecz skuteczne działanie.
Znak S łużby
Zdrowiu
Robert
Baden-Powell napisa ł
kiedyś, że "życie skauta jest nieustanną wędrówką ku
szczęściu". Powinniśmy starać się
żyć w taki sposób, aby sił
i sprawności wystarczyło nam na całą życiową wędrówkę.
Dlatego musimy umieć troszczyć
się o
ZDROWIE I KULTURĘ FIZYCZNĄ, unikać
zagrożeń,
które niesie ze sobą współczesna cywilizacja. Dbałość
o własne
zdrowie to znajomość i
przestrzeganie zasad higieny osobistej, jak również
racjonalny tryb życia oraz rzetelna wiedza o
możliwościach zapobiegania chorobom cywilizacyjnym. To
także świadomy, mądry wybór pomiędzy szacunkiem dla
własnego zdrowia, a uzależnieniem od nałogów:
narkotyków, alkoholu, tytoniu. Przede wszystkim jednak
jest to ruch, sport i troska o swoją sprawność
fizyczną.
Cywilizacja niesie ze sobą przeróżne zagrożenia życia i
zdrowia: wypadki przy pracy, nieszczęśliwe zdarzenia,
katastrofy komunikacyjne. Musimy umieć
im zapobiegać;
bezwzględnie
przestrzegać zasad bezpieczeństwa
na ulicy, w pracy, podczas zabawy. Powinniśmy być
przygotowani, aby w takich nadzwyczajnych sytuacjach
udzielić
pierwszej pomocy. Trzeba więc
znać podstawy ratownictwa. Taka
jest idea tej wędrowniczej
służby: uczyć, zachęcać
i propagować
troskę o
własne zdrowie i przestrzegania higieny osobistej;
zapobiegać chorobom
cywilizacyjnym, dbać
o swoją
sprawność i kondycje fizyczną,
upowszechniać znajomość
zasad pierwszej pomocy.
|
|
|
|
|
|
|
|
Polecamy |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Jesteś naszym:
|
Gościem |
Dzięki za
odwiedziny |
|
Ostatnia aktualizacja:
|