· Być· wędrownikiem to niemała sztuka, a dostępna tylko dla tych, którzy posiadają prawdziwie harcerską postawę. Wędrownikowi nie wystarcza znajomość· miejsca zamieszkania, wędrownika ciekawi świat, wędrownik, patrząc w swą przyszłość· , pragnie odnaleźć· własną ścieżkę.

· Wędrowanie to znacznie więcej niż przemierzanie kilometrów czy wytrwałość· fizyczna. To sztuka wchłaniania życia, które nas otacza, to oczy i uszy otwarte, to tajemnica współodczuwania przyrody i człowieka. Wędrówką nie będzie przyspieszony tupot nóg, nadmiar krzykliwego humoru, lecz właśnie cisza wśród ciszy lasu, skupienie wobec wschodów czy zachodów słońca. To wyczucie wędrownik łatwo odszuka w sobie.

· Wędrownik - jest zawsze gotów nieść· pomoc.

· Wędrownik - jest przyjacielem całego świata. Wędrownika ciągnie siła nieprzeparta w dal na coraz to nowe, nieznane szlaki, nie pozwala zastygnąć· mu w wygodnym, osiadłym życiu, toczącym się zbyt wolno.

· Wędrownik - spostrzega urok życia wszędzie, gdziekolwiek się znajdzie, gdyż odkrywa to, czego inni w pozornej monotonii codziennych dni dopatrzyć· się nie umieją. Wędrownik zna radość· trudnych zwycięstw, urok przyrody, piękno zdobywania samotnie nie wydeptanych ścieżek.

· Wędrownik - stale uprawia wędrówki, wędruje w zimie, w lecie, na wsi, w mieście, tropi miejsca, gdzie może być· pożyteczny. Drogę jego wędrówki wyznaczają wartości zawarte w Prawie i Przyrzeczeniu Harcerskim.